Πριν κάποια χρόνια, το πρώτο που σκεφτόταν κάποιος όταν έβλεπε ένα σκύλο να ξύνεται ήταν ότι πάσχει από ψώρα. Το ξύσιμο, δε σημαίνει υποχρεωτικά ότι πάσχει από αυτήν την ασθένεια. Τα τελευταία χρόνια η κτηνιατρική επιστήμη έχει αναπτυχθεί αρκετά στον τομέα της δερματολογίας των μικρών ζώων και στο εξωτερικό υπάρχει αντίστοιχη ειδικότητα. Σήμερα γνωρίζουμε ότι οι ασθένειες του δέρματος που προκαλούν κνησμό (ξύσιμο) στο σκύλο είναι αρκετές και όχι μόνο η ψώρα.

Μια συχνή αιτία του προβλήματος είναι τα διάφορα παράσιτα του δέρματος, όπως οι ψύλλοι. Τα ζωύφια αυτά ζουν απομυζώντας το αίμα του σκύλου, στο δέρμα του οποίου συνηθίζουν να κάνουν τις βόλτες τους, χωρίς ωστόσο να εγκαθίστανται εκεί μόνιμα. Απομυζώντας το αίμα του σκύλου ερεθίζουν το δέρμα του άτυχου ζώου με το σάλιο τους και δημιουργούν μια τοπική αλλεργική αντίδραση. Η μόνη επιλογή που έχει ο σκύλος για να ανακουφιστεί από τον έντονο ερεθισμό, είναι να ξυστεί με τα νύχια του, πράγμα που το κάνει συχνά όσο καλύτερα μπορεί. Το αποτέλεσμα είναι στιγμιαία ανακούφιση και γρατζουνιές στο δέρμα οι οποίες στη συνέχεια μπορεί να μολυνθούν, οπότε προκαλείται η λεγόμενη πυώδης δερματίτιδα του σκύλου. Εκείνο που απαιτείται είναι μια καλή κτηνιατρική θεραπεία και η απαλλαγή του σκύλου, αλλά και του σπιτιού, από τους ενοχλητικούς ψύλλους. Η διάγνωση καλό είναι να γίνεται από τον κτηνίατρο με απαραίτητες εξετάσεις (π. χ. ξέσμα ή μικροβιολογική καλλιέργεια) για να χορηγηθεί η ανάλογη θεραπεία.